Gerçekten çok eğlenceliydi, ozellikle ilk gün. Sosyal ortamlara katılmak her zaman doğru karar arkadaşlar. İnsan içine çıktığımda ben çok fazla yiyemiyorum mesela. Keyifli olması da cabası..
Nacizane tavsiyem, tembelliğe kapılmamaya çalışın, gelen teklifleri red etmeyin. Niye reddedeyim diye düşünmeyin benim özellikle depresyon dönemlerimde ilk tepkim bir bahane bulmaya çalışmak oluyordu. Alternatifi evde pinekleyip yemek yemek ama dışarı çıkmak gelmiyordu içimden. En büyük bahanem de çok yorgunum, kendime zaman ayırmalıyım…
Yalan :) farkında olmadığım bir yalan. Aslında sevdiğim insanlarla arkadaşlarımla vakit geçirmek beni mutlu ediyor, hayatın anlamı da mutlu olmak değil mi??
Bu sebeple evde dinlenmek işini çok abarttığımızda hemen kendimizi dışarı atmalıyız. Çunkü az sonra paylaşacağım yazıda da göreceğiniz gibi, oturmak, tembellik genlerimize uzun zaman önce yerleşmiş..
Hadi buyrun;
Yüzüyle oturan Turk-Oturan yüzlü Türk//Pritchett
"Kimse Türkler gibi, güzel, rahat, yayılıp gevşemiş olarak, ilik ve kemiğiyle, ruhu ve bedeni ile oturamaz; otursa da, keyfini çıkaramaz. Oturmak, Türk insanının özgün niteliğidir. Bedenin her hücresi, yüzünün çizgileriyle oturur. Sanki hiç kalkmamış, kalmayacakmış gibi. Bu sanatı, Topkapı Sarayındaki sultanlardan öğrenmiştir sanki. Başkalarını, evine, ofisine, odasına, okuluna, kahvesine, bahçesine oturmaya çağırır. Gelmeyene gücenir. Oturmayan konuğun ziyaretini saymaz. Oturanlar da birbirlerini oturmaya davet ederler. Resmi toplantılara oturum derler. Oturumlara ad ve sayı verirler. En ciddi konuşmalar bir köşeye çekilip oturarak yapılır. Üç-beş hal hatırdan sonra, oturanlar genizlerini temizler, derin bir sessizliğe gömülür, oturmaya devam ederler."Kişisel Ataleti Yenmek//Mümin Sekman.
Nasıl tanıdık geldi mi :))) İyi haftalar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder