Hedef koymak iyidir ;)

Şuanda bisiklette cardio yapıyorum ve yazmayı deniyorum. Fena değil ikinci cümleme geçtim. Eveeet bisiklet ve yürüme bandında çok sıkılıyorum. Bu sebeple üzerinde tv olan makinelere sahip bir spor salonu seçtim. Malum ulusal medya beni hiç açmıyor bir kaç aydır, tv seyredemiyorum. Derdin bu olsun diyor olabilirsiniz. Doğru bu olsun :) ama 20 dk bisiklet 30 dakika yürüyüşü havalara bakarak yapamıyorum :)

Neyse bugünkü konum aslında çabalanacak yolun bir amaca çıkmasının faydalı olacağı. Yani diyorum ki kendime eğlenceli bir hedef buldum. Evet bir erkek ama ne yazık ki arkadaş :) ama çok şeker bir İspanyol iş arkadaşı. Öğrendim ki bir süre İstanbul'a gelecekmiş Ekimde. Çok heyecanlı. Walla işe yaradı ki mesaiye kalmama rağmen eve gelir gelmez
çıkıp spora geldim. Bunu korumalıyım :)))

Ne yapalım Barcelona'da çektiğim bir fotoyu bunun şerifine ekleyeyim eheheh

“Senin kilo verme hızına hayranım”

Başlıktaki sözler diyetisyenime ait J bu sözleri bir haftada 1 kilo verdiğim için söyledi. Ne var bunda demeyin, yediklerimi yazıyorum sadece 5 günü yazarak gittim, bir de bir pilav maceram oldu okuyan varsa hatırlar ;)

Bu yaşıma kadar çeşit çeşit doktor, diyetisyen girdi hayatıma eheh

Elif hanım kadar geri dönüş yaşadığım olmadı. Evet blogu yazmazsam şüphelenin, bir kaç hafta geçer dönmezsem diyetisyene de gitmiyorum demektir.

Her defasında güler yüzle karşıladı beni, en güzel sloganı „yarın yeni bir gün Elvan“. Kesinlikle!!

Uygulayamadım bugüne dek o ayrı ama hedefim bu.

Yani bir anda kendini kaybetip bir tencere pilav yiyip kendini cezalandırmak yerine, ertesi gün kalkıp” bugün yeni bir gün, aynı enerjiyle devam edebileceğim“ demek. Ama tabi bu bir bahane de olmamalı. Zor iş sağlıklı beslenmek, özellikle hayatınızda bu istikrar hiç olmamışsa ince bir çizgide yürünüyor. Yaşamayan bilmez, neden çok yediğimizi anlamaz. Olay birkaç kilo fazlalığı değil çünkü, genel bir yeme bozukluğu. Bu sebeple destek almak faydalı oluyor. Kişisel deneyimlerime göre hastanede çalışan bir diyetisyene gitmek çok faydalı, yanında da endokrine görünülmeli. Ama kendinizi iyi hissettiğiniz biri olsun desteğiniz. Bazen Elif hanıma terapi yaptırıyorum :) beni henüz kovalamadı. Kilo veriyorum alıyorum kaçıyorum geri geliyorum sonra yine kaçıyorum birkez kızmadı güler yüzüyle „hoşgeldin, bu sefer daha çabuk döndün“ dedi.

Sert tavırlar bana göre değil, tebi bu şekilde motive de olabilirsiniz. Önemli olan ihtiyacınız olan desteği bulmak. Belki bir arkadaşınız, belki bir blog :) , belki sadece kendiniz, günlüğünüz. Sadece bilin ki yalnız değilsiniz, yalnız değiliz..

Bu arada çok teşekkür ederim Elif Hanım, iyi ki tanışmışız.

PS: Resme bakıp evleniyorum zannetmeyin, beğendiğim kıyafetleri eklemek istiyorum zaman zaman. :)

Tansiyon, şeker, tirod ve reflü

Klasik hastane ziyaretlerinden birindeyim. İlaçlarım yazıldı, ilaçlarımı daha rahat alabilmek için rapor verildi. Bu rapora göre "tansiyon, şeker, tirod ve reflüm" var. 36 yaş için önemli başarı. Şaka mı yapıyorum ciddi miyim ben de bilmiyorum. Yüzümde hafif bir gülümseme, sarkastik bir durum. 

Aslında tansiyon ve şeker ilaçları kilomdan dolayı veriliyor. Hala tansiyon hastası olduğumu kabul etmiyorum, geçmişte değerlerimde düzelme olmuştu kilo verdiğimde. Umudumu koruyorum. Şeker de limit değerler arasında çok şükür. Beklemediğim yerden gol yedim, tiroidden ki tiroid çalışmazsa metabolizmam yavaşlar. Şimdilik metabolizmam iyi çalışıyor ama doktor bir sene kullanmamı istedi. Bu fazlaca didaktik giriş ile görüyorum ki bir kaç tek yazdığım çeşitli hastalık isimleri ;)

Çok klişe ve banal olmakla beraber çok gerçek bir sözdür ki "sağlıkla ilgili bir durum varsa diğer herşey önemini kaybeder".

Çok olumsuz bir tablo çizmemek gerek her zaman her yaşta insan kendisi ve sağlığı için birşeyler yapabilir. Oldukça ileri yaşlarda kilo veren bir sürü insan var örneğin.

Korkutucu olan sizi direk öldürmeyecek ama dikkat etmeniz gerekecek ve ölene kadar ilaç kullanmanıza sebep olacak hastalıklara yüzleşmek. Burada yüzleşmek önemli, kabullenmek tehlikeli olabilir. Oldu da bitti maşallah deyip daha çok salmamalı. Yüzleşmek neler yapabileceğini düşünüp harekete geçmeye fayda sağlar. Bu sebeple kendimi bugün sakin hissediyorum, yapabileceklerimi biliyorum ve gayret etmeye hazırım. 

Vazgeçmek yok

Kötü bir huyum var bunca senedir üstesinden gelemediğim. diet yapmayı bıraktığımda kendimle ilgili herşeyi bırakıyorum. İş dışında tebi :) çok şükür işkolik olduğum için iş sorumluluğumu boşlayamıyorum.
Ama aynaya bakmıyorum, sanki daha önce yazmışım gibi geldi bir an eheh neyse uzatmayayım...
Aslında anlatmak istediğim şey dün yemekle ilgili sorunumla tekrar yüzleştiğim an;
ben tamamen içindeki duygusal boşluğu doldurmak için yemek yiyen ve her canı sıkıldığında yada her sevindiğinde yada her kutlamada yada her ödüllendirmede yemek yiyen bir insanım.
Dün akşam nerede dieti bıraktığımı gördüm ve neredeyse bırakıyordum.
Ailemle ilgili konular beni göründüğünden daha çok etkiliyor, aslında kocaman insanlar kendi kararlarını verebilir, plan ve gereğini yapabilirler. Kısa bir konuşma sonrası bir tencere pilavı yedim ve soğuk olarak, keyifli bir yemek değildi. Asla yapmamam gereken bir şey yapıp bir kısmını çıkardım kendimi cezalandırmak ister gibi... KESİNLİKLE tavsiye etmiyorum bir daha yapmayacağım. İnanılmaz tatsız bir durum. Zaten kalorilerinde tamamından kurtulunmuyor, boşuna bir aktivite. Ama ne yaptım bir süre somurttuktan sonra kalktım spora gittim. Sabah da kaldığım yerden devam ettim dietime. Bunu buraya bir daha yapmamak ve beni okuyanlar varsa sakın sakın yapmayın demek için yazdım. Çözüm kesinlikle kısa yollara kaçmak değil.
Önemli olan neyin sebep olduğunu bulmaya çalışmak ve tekrarladığında krizi daha hafif atlatmaya çalışmak. Biliyorum ki bu süreçte bu kriz son olmayacak. 
O tabakları doldurduğumda bilincim kapandı sanki, hiç birşey umurumda değildi. Çok yazık, böyle bütün emeklerim boşa gitti zaten yıllarca.
Ne yapalım hayat bir mücadele benim görevim de şimdilik, bana verilen vücudu korumak ve vazgeçmemek.
Bu akşam endişelendiğim konuları konuşabileceğimizi düşünerek annemleri hemen aramadım önce karnımı doyurdum iyice :) sonra aradım, biraz canım sıkılsa da benim buralardan yapabileceğim birşey yok hayırlısı ile kendileri halledecek, zaten bir yola girdi. Yine biraz surat astım :) ve bloğa yazmaya karar verdim işte buradayım.
Son olarak şeker tehlikesi şimdilik yok gibi görünüyor ama yarın doktora göstereceğim tahlillerimi. Hayırslısı...
Buyrun bu da son halim:

Şeker

İnanılmaz bir panik yaşadım bugün. Aslında dün havuzda yüzerken daha farklı şeyler yazmayı düşünmüştüm :) sanırım içimi dökersem biraz rahatlarım. Bu aralar doktor doktor geziyorum yolun ikinci yarısına geçme psikolojisi sanırım :))) Yıllardır kafama takılmayan şeyleri göstermek için doktora gidiyorum. Akşam doktora yazdığım maile bir cevap geldi ve stres seviyem en üste çıktı. Bu arada yazımı okuyan dostlarım olursa "sadede gel Elvan" derler sanırım bu noktada. Her zamanki endokrin randevum ve cildimde senelerdir olan bir kaç şey için dermatolojide işim vardı. Doktor bazı lekelerin şeker kaynaklı olabileceğini düşünmüştü ben kararsızdım.

Endokrinden gelen son mailde doktor şekerle ilgili ek testler istedi. İşte o an reflümün stres kaynaklı olduğunu hissettim :) bu noktada olay kilom ile ilgili oldu ve çok korktum itiraf ediyorum. Şeker hastası olmayacağımı düşünüyordum sanırım hep, umarım değilimdir tabi. Bakalım tahlil yaptıracağım ve ortaya çıkacak.

Yazıya ilk başladığımda annecim aradı, insanı bazen çok zorluyorlar ama süperler. Beni biraz yatıştırdı diyebilirim. Daha soğukkanlı bakmamı sağladı, biraz :) tabi şeker korkumu söylemedim ama annem benden daha önce başlamıştı korkmaya.

Neyse neler yaptığımı neler düşündüğümü daha sonra anlatırım sadece kilomu söyleyeyim.... 136 Çok fazla biliyorum ama aslında oldukça istikrarlıyım belki 2 senedir blog açık ve o zaman 130 kilo olduğum için adında 130 var. Zaman zaman 130'un altına da düştüm. Hayatımda olmadığım kadar stabil kilom ama keşke 70'lerde, 80'lerde hatta 90'larda bu kadar istikrarlı olabilseydim :)) ne kadar sene gibi görünselerde üstteki rakamlar kilo... ama evet 80'lerden beri kiloluyum....

Okudum az önce çok hüzünlü bitirmişim :) durum çok depresif değil, bu bir mücadele ve vazgeçemeyeceğim bir mücadele.