Doğum günümden 3 gün önce yazdığım ilk yazıdan sonra kilomda iki ileri bir geri gidişat devam ediyor. Ama doğumgünümde kendime güzel birhediye verdim ve diyetisyene başladım. İstikrarımı koruyamıyorum ama vaz geçmek gibi bir seçeneğim yok çünkü bugün 130 yarın 140 kilo olabilirim. Evet en azından moodum daha iyi, kendimi daha güçlü ve mutlu hissediyorum.
Son zamanlardaki aşırı iş tempom yüzünden dietime konsantre olamadım bir türlü. En büyük tuzaktır aslında.. çok yoğunum, çok mutsuzum, çok bişeyim, diet yapamam spora gidemem ama kilo alırım... Hala akıllanmamakla birlikte bana zararı olan alışkanlıklarımı değiştirmeye çalışıyorum.
Tabiki bu konuda ilahi destek de alıyorum, yediklerime dikkat etmek gündemimden tamamen çıkmıştı ki ya zehirlendim ya da üşüttüm veya çok yedim hazımsızlıktan midem uyarı gönderdi. O kadar ağrım vardı ki işe gitmeyi bırak ayakta duramıyordum. Ama her şeye olumlu bakmak gerek, en azından bizi öldürmeyen sorunlara. Çok abartmadan hangi olumlu gelişmeleri hayatımıza getirdiğine bakmak gerek. Olayın iyi tarafından bakarsak 10 gündür yediklerime dikkat ediyorum biraz kaçırırsam midem arıza durumuna geçiyor.
Bir kaç kilo verdim tebiki ama 28 Hazirandan beri verip aldığım kilolar olduğu için henüz bir başlangıç olarak görüyorum.. Daha çok dikkat etmeliyim, biraz spor yapmalıyım, istikrarlı olmalıyım, diette 30.günü görmeliyim! Zaten biraz başarı görmezse harika bir insan olan dietisyenim beni kapının önüne koyacak.
Yazdıklarımın birgün kendimden başka birine yardımı olacak mı bilmiyorum.
Ama gelcekteki okuyucum, "Sakın hızlı ve populer dietler yapma!" belki kendi deneyimleri mi de okursun daha sonra. Kısa bir özet, başladığım noktadayım şuanda,"herşeyden azar azar dengeli beslenme..."
PS: Bu arada hala uçakta ek kemer istiyorum ama etraftan dikkat çekmeden isteme konusunda uzmanlaştım. Kemerin iki ucu yaklaşmaya başladı kimbilir Kurban bayramındaki seyahatimde ek kemer istemem belki de (Güzel bir hedef, one thing at a time!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder