Beklentiler mi?

Yeni yeme düzenimde bugün 11. günüm. Kazasız bir şekilde bir haftamı atlattım, nice haftalar ve aylar ve istikrarlı yıllar diliyorum kendime :) Artık bu yaştan sonra severek kutlayacağım şey zayıf kaldığım yıllar olacak galiba (inşallah!!:)

Cumartesi dietisyenime gittim ve 2 kilo vermişim. Bir hafta için oldukça iyi bir sonuç olmasına rağmen itiraf ediyorum biraz moralim bozuldu. 134 kilo bir insan olarak en azından ilk hafta 3-4 killo vermeyi umuyordum. Çünkü geçmişte hep böyle olmuştu. Ancak günde 5000-6000 kalori alırken diete başlamıştım daha önce, bu sefer bir-iki aydır dikkat etmeye çalışıyordum.

Bunları yazarken bile aslında hatalı bir bakış açısı ile yaklaşıyorum. Verdiğim emeğin karşılığını aldığım için mutlu olmalıyken neden daha iyisi olmadı diye moralimi bozuyorum ki bunu küçük hedefler verdiğimi söylediğim biz zamanda yapıyorum.

Aslında bu durumlar da dietimizde karşılaşacağımız güçlüklerden biridir. Ne kadar, bir yol çizdiğimizi düşünsek ve bu yolda ilerlemeye çalışsak da, eskiden öğrendiklerimiz, yaşadıklarımız ve beklentilerimiz kafamızı karıştırabiliyor.

Bu sebeple Pazar günüm somurtarak, sürekli yatarak ve diet sınırlarımı zorlayarak geçti. Yok yok bozmadım, sınırlar dahilinde yedim ama sürekli bir şeyler yedim ve yatmaktan sırtım ağrıdı :)

Böylece bir gözlemim ve sonuç olarak iki yeni kararım oldu:

Hiç bir şey yapmadan bütün gün pinekleyerek geçirmek sıkıcı olduğunun yanında aslında yeni hayatımın düşmanı. Hiç bir şey yapmamaya niyetli olduğum günüm hiç bir şey yapmadan geçiyor. Aklım sürekli yemekte oluyor. Böyle günlerde mutlaka bir bahane ile dışarı çıkmaya karar verdim. Hiç bir planım olmasa bile spora gideceğim.

Sadece bir haftalık spor ile bile daha aktif bir insan oldum; evimle daha çok ilgileniyorum, otururken birşeylerle uğraşmak istiyorum.

Aslında diet ve sporla daha mutlu bir insan oluyorum ama bunu neden bırakıyorum, hiç bilmiyorum..