Kararlarıma uymaya karar verdim.. Ne olursa olsun!!

Karar vermek çok kolay ama uygulamak, kararlı davranmak çok zordur. Hepimizin başına gelir, çok isteriz, ne yapacağımızı nasıl yapacağımızı biliriz, gerçekleştiğinde nasıl mutlu olacağımızı da biliriz. Ama bir şekilde ilk engelde hevesimiz kaçar, bir türlü eski motivasyonumuza kavuşamaz ve hayal kırıklığı ile yarım bırakırız. Sonra başka bir konuya heves ederiz ve yine aynı son.

Bu konu ile ilgili bir kitap okuyorum bu aralar, çok azimliyim bir yandan yürüyüş yapıyorum, bisiklete biniyorum bir yandan elimdeki "Kişisel Ataleti Yenmek" adlı kitabı okuyorum. Tam teçhizatlıyım yani bugünlerde.. :)

Kapakta, "Tembellikle mücadele kitabı" yazısını okuduğum an gözlerim büyüdü,  aradığım cevap bu kitapta mı acep? Neyseki yazar bu kitap size ancak yol gösterir diye yazmış da başta, çok heveslenmedim. Ama aslında son zamanlarda kafamda dönen "miskinliğimle ilgili ne yapabilirim" sorularım için iyi bir kitap olduğunu farkettim. Kişisel atalet ile illgili bir çok tanımlama var içerisinde biri mutlaka tanıdık geliyor.

Neden kilo alıyorum sorusuna bulduğum cevaplardan biri "duygusal boşluktu", kitapta da benzer yorumlar bana yakın geldi.

Tam burada kitapta dün okuduğum ve Pablo Picasso'ya ait olduğu belirtilen bir sözü paylaşmak istiyorum;

" Bittiğini görmeden ölmen için, istediğin şeyi yarına bırakman yeter!"

Tanıdık geldi mi? :) hep Pazartesiye atılan dietler, yarına atılan ütüler (artık hiç yapamıyorum :))

Özetle yaptığım en büyük yanlışlığın; tembelliğin ruhumda olduğunu ve asla değiştiremeyeceğimi düşünmem olduğunu farkettim.

İnsan her zaman değişebilir, bir kere bunu kabul etmek gerek. Biz istemesek de aldığımız her karar, sonuçları, gördüğümüz her şey, duygularımızı ve bizi değiştiriyor. Lisede bir arkadaşım "İnsanlar değişir" dediğinde çok bozulmuştum ama insanlar değişir, her an değişiyoruz. Bu sebeple neden bu değişimi biz yönlendiremeyelim? (Burada biraz, hayatımı değiştiren ve yakın zamanda aldığım bir kişisel gelişim eğitiminin konusuna geçiş yaptım ama bu eğitime daha sonra geleceğim)

Son kararım, aldığım kararları ne olursa olsun uygulamak!! Ama üzerimde baskı yaratmayan küçük kararlarla başlıyorum işe. Örneğin haftada 3+1 gün spora gitmek. 4 kez gidersem süper olur, 3 kez gidersem eksik yaptığımı düşünüp hevesimi kırmayacağım.

Küçük hedefler küçük başarılar küçük mutluluklar..

Dün uyguladığım kararımı paylaşmak istiyorum çünkü önemli bir küçük başarı.. Dün spora gitmeye karar vermiştim ve mesaiye kalmam gerekti. Önce kararımdan dönmek istemedim ama sonra kararımı revize ettim, mesaiden sonra spora gittim. Hatta eve uğrayıp gittim :))

Diyorum ki mücadeleden vazgeçmemeliyiz, yerinden kalkamayan bir insan olmak istemiyorum birkaç sene sonra, muhtemelen öyle bir durumda uzun yaşayamam. Sosyal hayata dahil olmak, istediklerimi giymek, zayıflamayı hayatımın merkezinden çıkarmak ama bana uygun, sağlıklı bir bedende kalmayı hayatım boyunca başarmak istiyorum.

Zaman zaman hayatımızdaki öncelikler sıralamasında kendimizi biraz yukarı taşımamız gerekiyor. Biraz da kendimiz için birşeyler yapmalıyız ki diğer insanlara daha mutlulukla vakit ayırabilelim.

Yani.. Yarın değil bugün!!