Fast food mu??

Vee İstanbul'a dönüş..
Antalya seyahatim tam hayal ettiğim gibi olmadı. Genelde beni mutlu edecek olaylar için pek heveslenmemeye çalışırım. Böyle yazınca çok komik oluyor aslında. Fazla gülme fazla ağlama fazla heveslenme.. Kültürümüzde iyi ve güzel yada sadece içimizden gelen bir şeyi hak etmediğimize ve yapamayacağımıza dair bir inancımız var sanırım. Sürekli kendimizi bir geri tutma engelleme.
Neyse bu hassas bölgeden engelleme ile ilgili daha iyi bir noktaya geçiş yapayım. Bir kaç gündür canım biraz sıkkın, eskiden gelen bir sorun tekrar hortladı. Elden bir şey gelmiyor, geçmiş muhasebesi de sadece mutsuz ediyor. Ne gerekiyorsa onu yapacağız ancak canım sıkıldı çok ve canım sıkılınca ne olur genelde?? Kendimi tutmaya çalışsam da biraz miktarlar kaçtı, ama yer değiştirme taktiğim işe yaradı. Sağlıklı atıştırmalıklara verdim kendimi.
Durum çok kötü değil don't panic :)) hatta iyi bile çünkü dün yan gelip yatarken bugün için hain planlar geçmeye başladı aklımdan. Nereden geliyor bu fikirler bilmiyorum sanki beynimin derinliklerinde bir alışkanlık bölgesinden bilemiyorum.
Bugün eve gelince belki kentucky belki de burger yeme fikri düştü aklıma ve itiraf ediyorum "olabilir" diye düşündüm. "Ne olacak bir kere yiyebilirim, zaten bir-iki aydır yemedim". Sonra konuyu bugün düşünmek üzere erteledim.
Bugün ise düşündüm taşındım, ikisini de yerken aslında zevk almadığımı ve midemi rahatsız eden bulandıran anları hatırıma getirmeye çalıştım. Daha önce bir kereden bir şey olmaz anlarımı ve sonra olanları aklımdan geçirdim. Yememeye gayret ederek şuan yazdığım yazıyı hayal ettim :))
Tabi ki yemedim, hemen kendime tavuk pişirdim ve dışarıdan yemek söylemedim.
İlk fast food saldırısını savuşturmuş bulunuyorum, ohh bee ;)