800 gram :)

Diyetisyenime geçen hafta gidemedim. Daha doğrusu annecim buradaydı ve onu bırakıp gitmek istmedim zaten 4 günlüğüne gelmişti.

Tamam itiraf ediyorum annem kaç kilo olduğumu bilmiyor ve onunla gitmek istemiyorum.

Tabi ki geldiği ve beni yalnız bırakmadığı için çok mutluyum. Hem hergün gezdik hem de bol bol sohbet ettik. Bir süredir ertelediğim ama mutlaka bir şeyler yapmam gereken bir konuda harekete geçmeme destek oldu.

Azalmış olan yemeklerimi tamamladı :)) iki arada bir derede bana bir sürü yemek pişirdi.

İlk günler fena değildi idare ediyordum ancak geçen Pazar kebapçıya gittik kuzenlerimle of ooff.. Nasıl bir saldırma, ne kadar pide yedim bilmiyorum, hmm acılı ezme de çok güzel olmuş dedim dedim yedim.

Kusacak kadar yememe rağmen ana yemeğin tek tanesini bırakmak istemedi canım. Bir de üzerine evde tatlı yedim. Ertesi sabah da çok başarılı bir başlangıç yapmadım ve yine dışarıda yemek. Ertesi gün tekrar dışarıda yemek. Bu sefer çok abartmamaya çalıştım aslında ama hafta içi işe giderken yaptığım kadar düzenli olmadı son hafta.

Çarşamba iyi geçti ancak Perşembe ve Cuma yaşadığım duygusal dalgalanmanın ve stresin de etkisiyle, gözüm neredeyse hiç birşeyi görmedi. 

Kararlarım, amaçlarım uçtu gitti.

En üst noktasını da dün akşam yaşadım. Çook gereksiz, düşünmeden yedim..

Kötü olan dietisyenimle randevudan önceki son iki gün bu kadar yemiş olmam.

Bu noktada 2 haftada 800 gram vermeme rağmen neden gülücük eklediğimi anlatmalıyım:

- Farkettim ki çok yediğimi düşünsem de eskisi kadar çok yememişim

- Aslında çok yerken bile daha sağlıklı seçeneklere yönelmişim

- Daha önceki dietisyen maceram gibi olmasından korkmuştum, 2 hafta iyi gidip 3. hafta geri alıyordum. Bu tehlikeyi şimdilik atlattığımı fark ettim, bugün kaldığım yerden devam ediyorum, spora da gittim ama her zaman dikkatli olmalıyım

- Gerçek dostların desteği ve yanınızda olmasının kıymetini tekrar hissettim. Kendimi değerli hissetmek, sevildiğimi kollandığımı görmek aklımı başıma getirdi.

- Yani kötü günlerimizde kesinlikle yalnız kalmamalıyız ve hiç bir şey için hiç bir durumda kendimizden, amaçlarımızdan, mutluluğumuzdan ve sevdiklerimizden vazgeçmemeliyiz..